- سیف الدین الآمدی (سَ فُدْ دی نِلْ آ مِ)
ابوالحسن. علی بن محمد بن سالم التغلبی آمدی. مردی که در اصول بحث زیاد کرده. اصل وی از آمد (دیاربکر) بوده. در بغداد و شام تحصیل کرده و به قاهره منتقل شده و در آنجا به تدریس پرداخته و شهرت یافته است. بعضی از فقها بر وی حسد بردند و وی را به فساد عقیده و تعطیل و مذهب فلاسفه نسبت داده اند. وی بطور مخفی به حماه، پس بدمشق رفت و در همانجا بسال 631 هجری قمری درگذشت. او را در حدود بیست تصنیف است، از آن جمله: أبکار الامکار در علم کلام. لباب الالباب. دقایق الحقایق. منتهی السول فی الاصول. (از اعلام زرکلی ج 2 ص 694). رجوع به نامۀ دانشوران ج 4 ص 89 و معجم المطبوعات شود